بحث وگفت و گو پیرامون نقدها و فیلم ها. فیلمسازانی که الفبای سینما را فراموش کرده اند,دوربین به دست گرفته اند و پس از چند سال آن هم به صورت پیاپی افکار مغشوش ;مخدوش, آشفته و بی حس و حال خود را به تصویر میکشند. سینما جای سخنرانی و شعار های سفارشی نیست,بلکه میتوان در این مدیوم بیانی بدون شعار سخن گفت و حرف کوچک خود را دراماتیزه کرد. این عملکرد خود به تنهایی توهین به مخاطب است,چه مخاطب عام و چه خاص.